ضمان ناشی از عدم نظارت شهرداری بر اماکن و معابر عمومی

وظایف نظارتی شهرداری نسبت به اماکن و معابر عمومی چیست؟ آیا می‌توان شهرداری را بر اساس قواعد ضمان، به جبران خسارت ناشی از عدم نظارت در این زمینه ملزم دانست؟ هدف این پژوهش پاسخ به این پرسش‌هاست که با روش توصیفی - تحلیلی و با استفاده از داده‌های کتابخانه‌ای - اسنادی صورت می‌گیرد. این پژوهش نشان می‌دهد که قانونگذار به‌منظور صیانت از جان و مال شهروندان، از مرحلۀ طراحی تا اجرا و پایان احداث اماکن و معابر، شهرداری‌ها را با اختیارات مناسب، ملزم به نظارت بر حسن اجرای اصول فنی شهرسازی و بهداشتی، در تمامی مراحل احداث آنها کرده است. همچنین، شهرداری‌ها مکلف شده‌اند که در مرحلۀ نگهداری و بهره‌برداری نیز بر حسن اجرای اصول مذکور نظارت کنند. در این مقاله اثبات می‌شود که اگر در اثر کوتاهی در انجام وظیفۀ نظارتی و تقصیر شهرداری‌ها، در احداث، بهره‌برداری و نگهداری، به‌ویژه در مورد اماکن و معابر عمومی، به شهروندان خسارتی وارد شود، شهرداری ملزم به جبران خسارت وارده خواهد بود و برای تأثیر بیشتر این ضمانت اجرا، لازم است برای این‌گونه خطای شهرداری، معیار و ضابطۀ دقیقی تعیین شود.